هنوزم تنهاترینم توی قصه زمونه
کاشکی رد پای عشقم روی جاده بمونه
با صدای خشک و تشنه خوندم از موجای دریا
جون گرفت حس قشنگی ^ تو تن خشک درختا
بال پروازی نداشتم اما از پرنده خوندم
توی بازی صداقت همیشه برنده بودم
همه جا طرح قفس بود که من از اسمون کشیدم
روی بال هر ترانه به ستاره ها رسیدم
به امید لحظه عشق^به امید روز پرواز
به امید اینکه بشکنه بغض هر اواز
پشت میله ها نباید یادمون بره پریدن
وا کنیم پنجره ها رو واسه اسمون دیدن